Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Google persuades Spanish bank BBVA to use the cloud

Spanish banking giant BBVA is switching its 110,000 staff to use Google's range of enterprise software.

The deal is the biggest that the search giant has signed with one company for its cloud-computing services, where software is offered as a service via the internet.

The bank told the BBC it would use Google's tools only for internal communication.

But the deal can be seen as a breakthrough in corporate adoption.

Banking - with its high security needs and strict regulations - was always considered to be one of the last industries to accept cloud-computing.

BBVA's director of innovation, Carmen Herranz, stressed that all customer data and other key banking systems would "stay in our own data centres" and be completely separate from the cloud solution.

The bank would use Google applications like email, calendar, docs, chat, video conferencing and other collaboration tools to "achieve a cultural change" and get "the whole company working together" across the 26 countries where BBVA is based.

Ms Herranz said the project - with roll-out across all employees to be complete by the end of the year - was not about saving cost.

"The main goal is to promote innovation and making decisions and increase productivity. We are in a challenging market and need to make faster and more accurate decisions... and eliminate duplication," Ms Herranz told the BBC.

Also driving the change was the increasing mobility of the bank's workforce. A lot of the bank's computing needs had moved to smartphones, tablets, laptops and computers at home, she said.

Jose Olalla, chief information officer at BBVA, said because workers now had "access [to] the information they need at any time from any internet-connected device, anywhere in the world, [they] will be able to be more flexible and mobile".

BBVA is one of Spain's largest banks.

It is also the largest provider of financial services in Mexico, and has a large presence in the south of the United States.

'Largest ever deal'

Traditionally, companies have done all their computing on their own premises, to keep their data secure and to stay in control.

However, most enterprises leave some 80% of their computing power idle, and find themselves spending more than two thirds of their information technology budget on maintenance and software upgrades.

Cloud computing tends to be much more efficient, with firms like Amazon Web Services running their servers at more than 90% of capacity. That cuts cost and also helps the environment.

The man in charge of Google Enterprise apps in Europe, Sebastien Marotte, said that his corporate customers on average achieved cost savings of between 50% and 70%.

But the deal with BBVA, argues Mr Marotte, is important not only "because it is the largest ever agreement we have signed with an organisation, it is important because it is a very large financial company, it shows that now even banks are moving to the cloud".

BBVA's data would not reside on dedicated servers - a solution known as private cloud - but would sit distributed across the public cloud of Google's data centres. Both Mr Marotte and Ms Herranz stressed this would meet the demands of banking regulators and data protection officials, and be as secure as any solution on the bank's premises.

A bigger worry will be whether BBVA's computer network will be able to cope with the sharp rise in network traffic that cloud-computing solutions demand.

A pilot with 7,000 staff had not seen any issues, but the bank would closely monitor for any increases in network load. "Our biggest worry is around video conferencing," said Ms Herranz.

Network issues were blamed on serious performance problems when several years ago Google apps were introduced by the city of Los Angeles.
'Starting from scratch'
The biggest challenge for BBVA and other firms switching to cloud computing could indeed be cultural issues.

The bank says it has a training programme in place - including personalised guides - to prepare their staff for the move from their tried and trusted email solution and other tools to the new browser-based online world.

However, the bank encourages its employees to leave all their old email and data in those legacy systems. They will be accessible if necessary, but, says Ms Herranz, but we "want to start from scratch... don't want to carry across old behaviours".

"To move to the future, you have to leave the past in a box," said Ms Herranz.

Source: BBC news (http://www.bbc.co.uk/news/business-16486796?utm_source=twitterfeed&utm_medium=twitter)


Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

The benefits of SaaS (Software as a Service)

SaaS allows end users to access applications with the use of a browser, while applications and relevant data are not locally installed (in user’s PC), not even in an internal infrastructure (a server located somewhere in the building).

Applications are hosted and data are stored, somewhere else, in the “internet/cloud”. This type of service, allows small or big groups of users to work in a collaborative environment, even if they are physically located in various places all around the world.

Though there are some security issues, there are many big companies that use it like, Google, Microsoft, Amazon, Salesforce, etc. In fact, almost all of us use a SaaS application like, Gmail, Google Docs, Yahoo Mail, Microsoft Office 360, etc. Don’t you? Do you submit your Tax Declaration or Periodic VAT Report through internet? Do you trust your personal data in … who knows where (government or SaaS environments)?

Why?

Because there are significant reasons, that make these services so attractive. Here are some of the most profound:

Reduced Cost
SaaS software is provided with a “pay as you go” model that usually saves significant amounts or distributes the cost in the future. In some cases, especially in home use, the cost is eliminated (i.e. free email accounts).

Automated Distribution
No manual distribution procedure needed. A new version, with improved functionality and bug fixes, are automatically distributed to the end users, as far as the centralized software is updated.

Increased Mobility
End users can access information almost any time from any place. They can do it from their official workstations, from home, after working hours, during weekend, on vacations, etc. They can do it during new deal negotiations or during a new order receipt in the POS (point of sale).

Allows IT to Shift Focus
Many IT professionals believe that SaaS will “steal” their jobs. They believe that an application or data not located in a place where they can physically control, “is not a good thing”. Is it true? Is there any real risk? Only for those that have nothing else to offer. Modern professionals can be disengaged from daily rudimental activities and advance their innovation, becoming much more valuable than “system administration”.

Collaboration (Resources and Knowledge Sharing)
A key issue, especially for medium and big companies, with moving employees and a variety of external cooperators like, dealers, agents, lawyers, mechanics, POSs, etc. A SaaS environment, allows them all to have access in centralized resources and help the company to eliminate redundancy and duplications. An environment like this saves businesses time and money, while it increases overall control and reduces various risks.

So there are a lot of significant reasons that promotes SaaS model provisioning. These are also the reasons that balance relevant risks that drive companies not to use this model.

SaaS allows business to focus on what matters and not to worry about technology and infrastructure.

SaaS is the future; it will continue growing and will eventually overcome all other “old fashion” technologies and methodologies.

I challenge you to comment this article and provide additional advantages and disadvantages / risks for SaaS model. Let’s start gathering material and fabricate the most complete picture for this phenomenon, the SaaS.

Thank you, in advance.


Τρίτη 18 Οκτωβρίου 2011

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Φυσικό κατάστημα Google στο Λονδίνο


Η Google άνοιξε το πρώτο της φυσικό κατάστημα. Φαίνεται οτι τα φυσικά καταστήματα εξακολουθούν να προσφέρουν μία διαφορετική εμπειριά αγορών, ακόμη και εάν ο "ιδιοκτήτης" είναι μία ηγετική εταιρία στον εικονικό κόσμο του internet.

Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2011

Η θρυλική ομιλία του Steve Jobs στο Stanford

Είναι τιμή μου που είμαι μαζί σας σήμερα στην τελετή αποφοίτησής σας από ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Για να σας πω και την αλήθεια, αυτό είναι το πλησιέστερο που έχω φτάσει ποτέ σε τελετή αποφοίτησης. Σήμερα, θέλω να σας πω τρεις ιστορίες από τη ζωή μου. Αυτό, όλο κι όλο. Τίποτα σπουδαίο. Απλώς τρεις ιστορίες.

Η πρώτη έχει να κάνει με το πώς να ενώνεις σημεία.

Εγώ εγκατέλειψα τις σπουδές μου στο Κολέγιο Reed
 τους πρώτους 6 μήνες, αλλά παρέμεινα εκεί ως drop-in (σ.σ.: που είναι ο φοιτητής ο οποίος αντί για 4 χρόνια, επιλέγει να σπουδάσει μόνο για 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο) για άλλους 18 μήνες, οπότε και τα παράτησα οριστικά. Γιατί το έκανα αυτό, λοιπόν;

Όλα άρχισαν προτού καν γεννηθώ
. Η βιολογική μου μητέρα ήταν πολύ νέα, ανύπαντρη φοιτήτρια, και αποφάσισε να με δώσει για υιοθεσία. Πίστευε πολύ βαθιά ότι θα έπρεπε να υιοθετηθώ από απόφοιτους πανεπιστημίου, από μορφωμένους ανθρώπους δηλαδή, και έτσι όλα είχαν κανονιστεί ώστε μόλις γεννιόμουν να με υιοθετούσαν ένας δικηγόρος και η γυναίκα του.

Μόνο που, μόλις βγήκα από τη κοιλιά της μητέρας μου
, οι δύο αυτοί άνθρωποι αποφάσισαν την τελευταία στιγμή ότι ήθελαν κορίτσι. Έτσι, λοιπόν, οι σημερινοί μου γονείς, οι οποίοι ήσαν σε λίστα αναμονής τότε, έλαβαν ένα τηλεφώνημα στη μέση της νύχτας και άκουσαν κάποιον να τους λέει: «Έχουμε, αναπάντεχα, ένα νεογέννητο αγόρι. Το θέλετε;». Και είπαν: «Βεβαίως». 


Η βιολογική μου μητέρα ανακάλυψε αργότερα ότι η θετή μου μητέρα ποτέ δεν είχε αποφοιτήσει από κανένα πανεπιστήμιο, και ότι ο θετός μου πατέρας δεν είχε αποφοιτήσει καν από γυμνάσιο. Έτσι, αρνήθηκε να υπογράψει τα έγγραφα στα οποία χρειαζόταν η συμφωνία της ώστε να οριστικοποιηθεί η υιοθεσία μου. Υποχώρησε, όμως, λίγους μήνες αργότερα, όταν οι θετοί μου γονείς υποσχέθηκαν ότι κάποια μέρα θα με έστελναν σε πανεπιστήμιο. Να μορφωθώ.

Πράγματι, 17 χρόνια μετά, πήγα για σπουδές σε πανεπιστήμιο.
 Αλλά πολύ αφελώς, επέλεξα ένα πανεπιστήμιο το οποίο ήταν σχεδόν όσο ακριβό είναι και το Στάνφορντ, και έτσι όλες οι οικονομίες των σκληρά εργαζομένων γονιών μου ξοδεύονταν για τα δίδακτρά μου. Έπειτα από 6 μήνες, όμως, δεν είχα ειλικρινή απάντηση στο ερώτημα εάν άξιζε τον κόπο οι γονείς μου να ξοδεύουν τόσα χρήματα για να σπουδάζω εγώ. Δεν έβλεπα να είχε αξία αυτή η επένδυσή τους.

Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου
. Και δεν είχα ιδέα εάν η πανεπιστημιακή ζωή θα με βοηθούσε να βρω την απάντηση. Κι όμως, ήμουν εκεί, και σπούδαζα, ξοδεύοντας όλα τα χρήματα που οι γονείς μου είχαν εξοικονομήσει ολόκληρη ζωή.

Έτσι, λοιπόν, πήρα μια μέρα την απόφαση να εγκαταλείψω τις σπουδές
, πιστεύοντας ειλικρινά ότι όλα θα τακτοποιηθούν και ότι θα βρω τελικά το δρόμο μου. Ήταν σχεδόν τρομακτικό, τότε, αυτό που έκανα, αλλά καθώς κοιτάζω πίσω τώρα, νομίζω πως ήταν μία από τις καλύτερες αποφάσεις που πήρα ποτέ.

Τη στιγμή που εγκατέλειψα το κανονικό πρόγραμμα σπουδών
, σταμάτησα να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα που δεν με ενδιέφεραν και άρχισα να πηγαίνω σ' εκείνα που μου φαίνονταν πιο ενδιαφέροντα. Κατ' επιλογήν.

Δεν ήταν όλα ωραία, εύκολα και ρομαντικά τότε
. Δεν είχα δικό μου δωμάτιο στη φοιτητική εστία, κοιμόμουν στο πάτωμα των δωματίων μερικών φίλων μου, πήγαινα σε σουπερμάρκετ και τους επέστρεφα γυάλινες μπουκάλες Κόκα Κόλα και έπαιρνα 5 σεντς τη μία και αγόραζα κάτι να φάω, και περπατούσα 7 μίλια από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη κάθε Κυριακή βράδυ για να πάρω δωρεάν ένα πιάτο καλό φαγητό που μοίραζαν σε κάποιο ναό των Χάρε Κρίσνα.

Κι όμως, τα λάτρευα όλ' αυτά
. Και όσα πράγματα ανακάλυψα τυχαία, ακολουθώντας την περιέργεια και τη διαίσθησή μου, αργότερα αποδείχτηκαν ανεκτίμητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα:

Το Κολέγιο Reed, εκείνον τον καιρό
, διέθετε την πιο καλή σχολή καλλιγραφίας σε όλη τη χώρα. Σε όλη τη πανεπιστημιούπολη, κάθε αφίσα, κάθε ταμπέλα σε κάθε ντουλάπα ή συρτάρι καθηγητή, λέκτορα ή φοιτητή ήταν γραμμένη στο χέρι με την πιο όμορφη καλλιγραφία.

Εγώ, επειδή είχα παραιτηθεί από το κανονικό πρόγραμμα σπουδών 
και έτσι δεν ήμουν αναγκασμένος να παρακολουθώ τα υποχρεωτικά μαθήματα, αποφάσισα να πάρω το μάθημα της καλλιγραφίας και να μάθω και εγώ να γράφω έτσι ωραία.

Έμαθα, λοιπόν, για τις γραμματοσειρές serif και san serif, 
έμαθα να τροποποιώ το διάστημα μεταξύ διαφόρων συνδυασμών γραμμάτων και έμαθα τι είναι εκείνο που κάνει τη σπουδαία τυπογραφία πραγματικά σπουδαία. Ήταν υπέροχο, ήταν ιστορικό, ήταν καλλιτεχνικά διακριτικό με τρόπο που καμιά επιστήμη δεν μπορεί να συλλάβει, και εγώ το έβρισκα τόσο, μα τόσο συναρπαστικό.

Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είχαν βέβαια καμία ελπίδα πρακτικής εφαρμογής στη ζωή μου
. Αλλά δέκα χρόνια αργότερα, όταν σχεδιάζαμε τον πρώτο υπολογιστή Macintosh, όλα όσα έμαθα στο μάθημα της καλλιγραφίας μού ξανάρθαν πάλι. Και τα ενσωματώσαμε όλα στο Mac. Ήταν το πρώτο κομπιούτερ με πραγματικά υπέροχη τυπογραφία.

Έτσι, εάν δεν είχα παρατήσει εκείνον
 τον κύκλο υποχρεωτικών μαθημάτων στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, το Mac δεν θα είχε ποτέ ούτε τις πολλαπλές γραμματοσειρές ούτε και τα fonts με αναλογικά διαστήματα.

Και μιας και τα Windows απλώς αντέγραψαν το Mac
, είναι πολύ πιθανό, σήμερα που σας μιλάω, κανένα PC να μην είχε αυτές τις εφαρμογές. Εάν δεν είχα παρατήσει τότε τα υποχρεωτικά μαθήματα, δεν θα πήγαινα ποτέ σ' αυτές τις τάξεις καλλιγραφίας και οι προσωπικοί υπολογιστές μπορεί να μην είχαν την υπέροχη τυπογραφία που έχουν σήμερα.

Βεβαίως, ήταν αδύνατον να δω τόσο πολύ μακριά
 όταν σπούδαζα τότε στο πανεπιστήμιο και να συνδέσω τα σημεία. Αλλά δέκα χρόνια μετά, κοιτώντας πίσω, ήταν πλέον πολύ σαφές. Πάλι, δεν μπορείς να συνδέσεις τα σημεία κοιτώντας εμπρός.

Μπορείς να το κάνεις μόνο εάν κοιτάξεις πίσω εκ των υστέρων
. Έτσι, πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη ότι τα σημεία αυτά (ή, τα σημάδια, αν θέλετε), με κάποιον τρόπο, στο μέλλον θα ενωθούν. Πρέπει σε κάτι να έχεις πίστη. Στη διαίσθησή σου, στη μοίρα σου, στη ζωή, στο κάρμα, σε οτιδήποτε. Αυτή η προσέγγιση δεν με πρόδωσε ποτέ, και έχει κάνει όλη τη διαφορά στη ζωή μου.

Η δεύτερή μου ιστορία είναι για την αγάπη και την απώλεια.

Ήμουν τυχερός - πολύ νωρίς ανακάλυψα τι ήθελα να κάνω στη ζωή
. Ο Woz κι εγώ ξεκινήσαμε την Apple στο γκαράζ του σπιτιού των δικών μου, όταν εγώ ήμουν 20 χρόνων. Δουλέψαμε σκληρά και σε 10 χρόνια η Apple είχε αναπτυχθεί από μια δουλειά που την κάνανε δύο άνθρωποι μέσα σε ένα γκαράζ σπιτιού σε μια εταιρεία αξίας 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων με περισσότερους από 4.000 υπαλλήλους.

Είχαμε μόλις βγάλει στην αγορά την καλύτερή μας δημιουργία
 -το Macintosh- έναν χρόνο νωρίτερα, κι εγώ μόλις είχα γίνει 30 ετών. Και τότε, με απέλυσαν. Πώς μπορείς να απολυθείς από μία εταιρεία που ξεκίνησες και έστησες εσύ; Ε, καθώς η Apple μεγάλωνε, προσλάβαμε κάποιον που εγώ νόμιζα ότι ήταν ταλαντούχος για να διοικεί την εταιρεία μαζί μου. Και για τον πρώτο σχεδόν χρόνο, τα πράγματα πήγαιναν καλά.

Αλλά τότε, τα οράματα και τα σχέδιά μας
 για το μέλλον άρχισαν να αποκλίνουν, και τελικά είχαμε μία «έκρηξη», έναν μεγάλο καβγά μεταξύ μας. Όταν συνέβη αυτό, το διοικητικό συμβούλιο τάχθηκε με το μέρος αυτού του ανθρώπου που εμείς είχαμε προσλάβει για να μας ξαλαφρώσει στη διοίκηση της εταιρείας.

Έτσι λοιπόν, στα 30 μου χρόνια, με πέταξαν έξω
. Και μάλιστα με τον πιο «δημόσιο», πιο ταπεινωτικό τρόπο. Ο,τι ήταν έως τότε το επίκεντρο της ενήλικης ζωής μου, γκρεμίστηκε. Και αυτό για μένα ήταν ολέθριο, καταστροφικό.

Για μερικούς μήνες μετά δεν ήξερα τι να κάνω
. Πίστευα πως είχα απογοητεύσει φοβερά όλη την προηγούμενη γενιά των επιχειρηματιών - ότι μου έπεσε η σκυτάλη τη στιγμή που μου την έδιναν για να συνεχίσω.

Συναντήθηκα με τον David Packard και τον Bob Noyce
 και προσπάθησα να απολογηθώ και να τους εξηγήσω γιατί τα είχα κάνει τόσο σκατά. Σκέφτηκα ακόμα να φύγω εντελώς από την Σίλικον Βάλεϊ και να εξαφανιστώ από προσώπου γης.

Αλλά κάτι άρχισε σιγά σιγά να ρίχνει λίγο φως στη ζωή μου
. Αυτό το «κάτι» ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα. Όσα είχαν συμβεί στην Apple, δεν είχαν καν αγγίξει, για μένα, αυτό το «κάτι». Είχα γευτεί την απόρριψη, αλλά ήμουν ακόμα ερωτευμένος.

Και έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω πάλι από την αρχή
. Δεν το έβλεπα τότε, αλλά αποδείχτηκε ότι η απόλυσή μου από την Apple ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να μου είχε συμβεί. Το βάρος τού να είσαι επιτυχημένος αντικαταστάθηκε από την ελαφράδα τού να μπορείς και πάλι να είσαι πρωτάρης και να έχεις για όλα λιγότερη σιγουριά. Η απόλυσή μου με απελευθέρωσε και με βοήθησε να περάσω σε μία από τις πιο δημιουργικές περιόδους της ζωής μου.

Στα επόμενα πέντε χρόνια, ίδρυσα μια νέα εταιρεία, την NeXT
, και ακόμα μία, την Pixar, και ερωτεύτηκα μια καταπληκτική γυναίκα που έμελλε να γίνει και σύζυγός μου. Η Pixar παρήγαγε την πρώτη στον κόσμο ταινία κινουμένων σχεδίων «φτιαγμένων» εξ ολοκλήρου στο κομπιούτερ, το «Toy Story», και είναι σήμερα το πιο επιτυχημένο στούντιο για παραγωγή τέτοιων ταινιών στον κόσμο.

Επίσης, σε μια συγκλονιστική ανατροπή των πραγμάτων
, η Apple εξαγόρασε την NeXT, εγώ επέστρεψα στην Apple και η τεχνολογία που αναπτύξαμε στην NeXT είναι σήμερα στην καρδιά της αναγέννησης της Apple. Και, μαζί με όλα αυτά, η Leurene και εγώ έχουμε μαζί μια θαυμάσια οικογένεια.

Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τίποτα από όλα αυτά
 δεν θα είχε συμβεί εάν δεν είχα απολυθεί από την Apple. Ήταν ένα φάρμακο με απαίσια γεύση, αλλά νομίζω πως τελικά ο ασθενής το χρειαζότανε. Μερικές φορές η ζωή σε χτυπάει στο κεφάλι με ένα τούβλο. Μη χάνετε την πίστη σας. Είμαι πεπεισμένος ότι το μόνο πράγμα που με κράτησε όρθιο ήταν ότι αγαπούσα πολύ αυτό που έκανα.

Πρέπει λοιπόν και εσείς να ανακαλύψετε τι πραγματικά σας αρέσει
. Και αυτό αφορά και τη δουλειά που θα κάνετε και τον σύντροφο που θα επιλέξετε στη ζωή σας.

Η εργασία θα γεμίσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής σας
, και ο μόνος τρόπος για να είστε πραγματικά ικανοποιημένοι είναι να κάνετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι είναι μια σπουδαία δουλειά. Και ο μόνος τρόπος για να κάνει κάποιος μια σπουδαία δουλειά είναι να την αγαπήσει. Εάν δεν την έχετε ανακαλύψει ακόμα, μην απογοητευθείτε. Συνεχίστε να ψάχνετε. Μην επαναπαυτείτε. Μην συμβιβαστείτε.

Όπως όλα τα «θέματα της καρδιάς»
, όταν το ανακαλύψετε, θα το αισθανθείτε, θα καταλάβετε ότι «αυτό είναι». Και θα δείτε τότε ότι, όπως κάθε σπουδαία σχέση, έτσι και αυτή, όσο θα περνούν τα χρόνια, θα γίνεται όλο και καλύτερη. Έτσι λοιπόν, συνεχίστε να ψάχνετε έως ότου βρείτε αυτό το «κάτι» που θα ξέρετε ότι είναι το «δικό σας». Μην επαναπαυτείτε.

Η τρίτη ιστορία μου έχει να κάνει με το θάνατο.

Όταν ήμουν 17 ετών, διάβασα μια ρήση που έλεγε
: «Εάν ζήσεις κάθε μέρα ωσάν να ήταν η τελευταία σου, κάποια μέρα είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα δικαιωθείς». Μου έκανε εντύπωση αυτή η ρήση, και έκτοτε, για τα τελευταία 33 χρόνια, κάθε πρωί κοιτάζομαι στον καθρέφτη και ρωτώ τον εαυτό μου: «Εάν η σημερινή μέρα ήταν η τελευταία της ζωής σου, θα ήθελα να κάνω αυτό που ετοιμάζομαι να κάνω σήμερα;». Και όποτε η απάντηση ήταν «όχι» για σειρά ημερών, ήξερα αμέσως ότι κάτι έπρεπε να αλλάξω.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό μου ότι «σύντομα θα πεθάνεις»
, βρήκα το πιο χρήσιμο εργαλείο ώστε να παίρνω τις σημαντικότερες αποφάσεις στη ζωή μου. Διότι σχεδόν όλα τα πράγματα -όλες οι εξωτερικές προσδοκίες, όλες οι υπερηφάνειες, όλοι οι φόβοι και οι όλες οι ντροπές για πιθανή αποτυχία- όλα αυτά απλώς γκρεμίζονται, εξαφανίζονται όταν βλέπεις μπροστά σου το θάνατο και μένουν μόνο εκείνα που είναι στ' αλήθεια σημαντικά.

Υπενθυμίζοντας στον εαυτό σου ότι μια μέρα θα πεθάνεις
, είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποφύγεις την παγίδα τού να σκέφτεσαι συνεχώς αυτά που θα χάσεις εάν πάρεις την «άλφα» ή «βήτα» απόφαση. Θυμήσου ότι είσαι ήδη γυμνός. Δεν υπάρχει κανένας λόγος, λοιπόν, να μην ακολουθήσεις αυτό που σου ζητάει η καρδιά σου.

Πριν από περίπου έναν χρόνο, μου ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι έχω καρκίνο
. Έκανα MRI (μαγνητική τομογραφία) στις 7.30 το πρωί και έδειξε ξεκάθαρα ότι είχα καρκίνο στο πάγκρεας. Τότε δεν ήξερα καν τι είναι το πάγκρεας. Οι γιατροί μού είπαν ότι ο καρκίνος που είχα εγώ εκεί ήταν σχεδόν αθεράπευτος και ότι θα έπρεπε να αρχίσω να συνηθίζω στην ιδέα ότι δεν μου έμενε περισσότερη ζωή από τριών έως εννέα μηνών.

Ο προσωπικός μου γιατρός με συμβούλευσε να επιστρέψω 
στο σπίτι και να αρχίσω αμέσως να τακτοποιώ τις «προσωπικές» μου υποθέσεις, μία φράση που χρησιμοποιούν ως κλισέ οι γιατροί αντί να σου πουν «προετοιμάσου να πεθάνεις».

Η «τακτοποίηση προσωπικών υποθέσεων»
 είναι να προσπαθήσεις να πεις, σε ελάχιστους μήνες, στα παιδιά σου όσα νόμιζες ότι είχες άλλα τουλάχιστον δέκα χρόνια για να τους τα πεις. Είναι, επίσης, να μην αφήσεις πίσω σου, πεθαίνοντας, εκκρεμότητες που θα ταλαιπωρήσουν τους δικούς σου ανθρώπους που θα μείνουν πίσω. Σημαίνει, τέλος, αυτό το «τακτοποίηση προσωπικών υποθέσεων», να βρεις τον κατάλληλο χρόνο και τρόπο για να αποχαιρετίσεις τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

Ζούσα με αυτήν την καταραμένη διάγνωση κάθε μέρα της ζωής μου.
 Το ίδιο βράδυ που ανακοίνωσαν οι γιατροί ότι είχα καρκίνο, μου έκαναν και βιοψία ενδοσκοπικά, μέσω του λαιμού μου, στο στομάχι και από εκεί στα έντερα, πέρασαν μία βελόνα στο πάγκρεας και πήραν μερικά κύτταρα από τον καρκίνο.

Εγώ ήμουν σε καταστολή, αλλά η γυναίκα μου
, που ήταν παρούσα, μου είπε ότι όταν είδα οι γιατροί τα κύτταρα κάτω από ένα μικροσκόπιο, άρχισαν να κλαίνε, διότι αποδείχτηκε ότι είχα μια πολύ σπάνια μορφή καρκίνου του παγκρέατος που είναι θεραπεύσιμη με εγχείρηση. Σχεδόν όλες οι άλλες μορφές τέτοιου καρκίνου είναι καταδικασμένες. Έτσι, λοιπόν, με βάλανε στο χειρουργείο, και σήμερα είμαι μια χαρά.

Αυτό ήταν το κοντινότερο που έχω φτάσει στο θάνατο
. Και ελπίζω να είναι το κοντινότερο που θα φτάσω σε αυτόν για τις επόμενες δεκαετίες. Έχοντας ζήσει, λοιπόν, αυτήν την εμπειρία, νομίζω πως μπορώ, με μεγαλύτερη σιγουριά απ' ό,τι όταν ο θάνατος ήταν για μένα απλώς μία «φιλοσοφική ιδέα», να πω ότι:

Κανείς δεν θέλει να πεθάνει
. Ακόμα και οι άνθρωποι που θέλουν να πάνε στον Παράδεισο, δεν θέλουν να πεθάνουν για να φτάσουν εκεί. Και όμως, ο θάνατος είναι ο προορισμός που όλοι μοιραζόμαστε. Κανείς, ποτέ, δεν έχει γλιτώσει από αυτόν.

Ο Θάνατος είναι, ίσως, η καλύτερη ανακάλυψη της Ζωής.
 Και έτσι, μάλλον, πρέπει να είναι. Ο Θάνατος είναι ο ατζέντης, ο μεσίτης, που σε βοηθά να αλλάξεις τη Ζωή σου, προτού έρθει αυτός να σε πάρει. Ξεκαθαρίζει το παλιό, προετοιμάζοντας το έδαφος για να 'ρθει το καινούργιο. Αυτή την στιγμή που σας μιλάω, το καινούργιο είστε εσείς. Αλλά κάποια μέρα, όχι πολύ μακρινή από τώρα, και εσείς θα εξελιχθείτε σιγά σιγά σε «παλιό», και θα... ξεκαθαριστείτε. Συγχωρήστε με που γίνομαι τόσο δραματικός, αλλά αυτή είναι η απλή αλήθεια.

Ο χρόνος σας είναι περιορισμένος
. Μην τον σπαταλάτε, λοιπόν, ζώντας τη ζωή κάποιου άλλου ανθρώπου. Μην παγιδευτείτε από το δόγμα τού να ζείτε από τα αγαθά της σκέψης ενός άλλου. Μην αφήστε το θόρυβο από την άποψη άλλων ανθρώπων να πνίξει την δική σας, εσωτερική φωνή. Και, το πιο σημαντικό απ' όλα, να έχετε πάντα το θάρρος να ακολουθείτε την καρδιά και το ένστικτό σας. Αυτά τα δύο, κάπως, πάντοτε, γνωρίζουν ήδη τι εσύ θέλεις πραγματικά να γίνεις. Είναι δευτερεύοντα.

Όταν ήμουν νέος, υπήρχε ένα καταπληκτικό δημοσίευμα
 που είχε τίτλο «The Whole Earth Catalog» («Ο κατάλογος όλου του κόσμου»), που ήταν μία από τις βίβλους της δικής μου γενιάς. Τον είχε συντάξει ένας τύπος ονόματι Stewart Brand, που ζούσε όχι μακριά από εδώ, στο Menlo Park, και το ζωντάνεψε με το ποιητικό του άγγιγμα. Αυτό συνέβη στα τέλη της δεκαετίας του '60, πριν από τους προσωπικούς υπολογιστές (personal computers) και το desktop publishing.

Όλα τυπώνονταν με τη χρήση γραφομηχανών
, ψαλιδιού, και φωτογραφιών από μηχανές Polaroid. Ηταν, ας πούμε, σαν να 'χαμε το Google σε έντυπη μορφή, 35 χρόνια πριν έρθει αυτό που ξέρουμε σήμερα σε ηλεκτρονική: ήταν ιδεαλιστικό και ξεχείλιζε από υπέροχες εφαρμογές και ιδέες.

Ο Στιούαρτ και η ομάδα του έβγαλαν πολλές εκδόσεις του
 «The Whole Earth Catalog», και τότε, όταν είχε κάνει τον κύκλο του, έβγαλαν και μία τελευταία έκδοση. Αυτό συνέβη στα μέσα της δεκαετίας του '70, και είχα τη δική σας ηλικία. Στο οπισθόφυλλο της τελευταίας αυτής έκδοσης υπήρχε μία φωτογραφία που απεικόνιζε το ξημέρωμα σε έναν επαρχιακό δρόμο, ένα δρόμο στον οποίο θα μπορούσατε να βρεθείτε και εσείς κάποια στιγμή, εάν είστε περιπετειώδεις τύποι, να κάνετε οτοστόπ.

Κάτω από αυτήν τη φωτογραφία
, υπήρχε μια λεζάντα με τα λόγια: «Stay hungry. Stay foolish». Δηλαδή, «Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου». Ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα της ομάδας του Στιούαρτ, καθώς υπέγραφαν την τελευταία τους έκδοση.

Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου. Αυτό ευχόμουν και εγώ πάντοτε για τον εαυτό μου. Και τώρα, καθώς αποφοιτάτε για να αρχίσετε μια καινούρια ζωή, εύχομαι και για σας το ίδιο, ακριβώς, πράγμα: 


Μείνετε πεινασμένοι. Κάντε την τρέλα σας. Σας ευχαριστώ πολύ.



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δύναμη ζωής, δύναμη ψυχής, δύναμη λόγου. Να γιατί αυτός ο άνθρωπος έγραψε την δική του σύγχρονη ιστορία. Να γιατί θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας και στις σκέψεις μας. Συγκρίνετε τα βιώματα αυτού του ανθρώπου με τα δικά σας. Έχετε κάποια σχόλια;


Steve Jobs (1955 - 2011)


"Apple has lost a visionary and creative genius and the world has lost an amazing human being.
Those of us who have been fortunate to know and work with Steve have lost a dear friend and an inspiring mentor.
Steve leaves behind a company that only he could have built and his spirit will forever be the foundation of Apple."

Source: Apple official web site (http://www.apple.com/)

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Εάν υπάρχει θέληση ... λύσεις υπάρχουν

Στα δίχτυα του ΣΔΟΕ πιάστηκαν 77 φορολογούμενοι, οι μισοί εκ των οποίων γιατροί, που διατηρούσαν συνολικά καταθέσεις ύψους 1,934 δισ. ευρώ και οι οποίες δεν δικαιολογούνται στο σύνολό τους με βάση τα εισοδήματα που δήλωσαν στην εφορία.


Οι ελεγκτές του ΣΔΟΕ άνοιξαν με εντολή εισαγγελέα τους τραπεζικούς λογαριασμούς των φορολογουμένων, οι οποίοι τώρα καλούνται να αποδείξουν την προέλευση των καταθέσεών τους, όπως αναφέρουν «Τα Νέα».


Σχεδόν οι μισοί από τους φορολογούμενους που πιάστηκαν στα δίχτυα του ΣΔΟΕ μετά την άρση του τραπεζικού απορρήτου είναι γιατροί και σε αυτούς έρχονται να προστεθούν τρεις πρώην διοικητές νοσοκομείων. 


Στη λίστα των φοροφυγάδων βρίσκονται, επίσης, επιχειρηματίες, αγρότες, συνταξιούχοι, ποδοσφαιρικοί μάνατζερ, κομμωτές και αστρολόγοι.


Αίσθηση μάλιστα προκαλεί ότι φορολογούμενοι που δηλώνουν ανεπάγγελτοι και δεν υποβάλλουν δηλώσεις μπορούν να συγκεντρώσουν με μηδενικό εισόδημα αυξανόμενες καταθέσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ μέσα σε λίγα χρόνια...


Πηγή: in.gr (08 Οκτ. 2011)



---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


Αυτοί οι άνθρωποι κλέβουν. Κλέβουν το κράτος, δηλαδή εμένα και εσάς. Εάν ήμασταν Μουσουλμανική χώρα, θα ήταν ήδη στα μπουντρούμια (όχι κελιά) και εντός ολίγων ημερών, οι ΤΥΧΕΡΟΙ, θα έχαναν τα χέρια τους και οι ΑΤΥΧΟΙ την ζωή τους, στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά σε ένα φανατισμένο πλήθος το οποίο θα διψούσε για αίμα.


Υπερβολή λέτε, δεν ταιριάζει στον πολιτισμό μας λέτε. Εντάξει, συμφωνώ, οπότε τι κάνουμε; Μα είναι απλό.


α) Με συνοπτικές διαδικασίες, αλλάζουμε την σχετική νομοθεσία και διευκολύνουμε το έργο των δικαστών. Αν και δεν είμαι νομικός προτείνω κάτι απλό: "εάν οι καταθέσεις σου αποδεικνύεται ότι είναι 10 φορές περισσότερες από τα επίσημα εισοδήματά σου, τότε ... "βρωμάει μπαρούτι" και η ποινή είναι ... 


β) Τους δικάζουμε, διότι είμαστε πολιτισμένοι. Τους δικάζουμε όμως άμεσα. Δεν περιμένουμε να εκδικαστούν πρώτα οι 170.000 περιπτώσεις "παπάκηδων" που δεν φορούσαν κράνος και οι 320.000 περιπτώσεις "θερμόαιμων" που μούντζωσαν, έφτυσαν ή έβρισαν. Τους δικάζει, ειδικό σώμα δικαστών (δεν χρειάζεται καν να προσλάβουμε νέους) το οποίο ασχολείται με "εγκλήματα κατά του Ελληνικού κράτους και του Ελληνικού λαού", ΜΟΝΟ.


γ) Εφόσον καταδικαστούν, τους αφαιρούμε τυχόν επαγγελματικές άδειες, ΑΦΜ, επιχειρήσεις, κλπ. και δημοσιοποιούμε τα ονόματά τους στον Ελληνικό λαό, με κάθε δυνατό τρόπο (εφημερίδες, περιοδικά, δελτία ειδήσεων, κλπ.), προκειμένου να μην μπορέσουν να πράξουν και πάλι τα ίδια.


δ) ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, δημεύουμε την περιουσία τους και την ενσωματώνουμε στην περιουσία του Ελληνικού κράτους. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να πληρώσω εισφορά, όταν βαρύγδουποι επιχειρηματίες κατέχουν εκατομμύρια και δηλώνουν 10.000 ετήσιο εισόδημα. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να κοπούν οι επικουρικές συντάξεις προκειμένου να εισέλθουν στα ταμεία του κράτους 2 - 3 δισ. όταν τα λεφτά αυτά έχουν ήδη βρεθεί σε ιδιωτικούς τραπεζικούς λογαριασμούς και είναι, είτε κλεμμένα, είτε αδήλωτα. Καθαρίστε αυτά και εάν απαιτούνται και άλλα τότε ζητήστε από τον συνταξιούχο την μισή επικουρική του σύνταξη, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΛΗΡΩΝΕ ΕΠΙ 40 ΧΡΟΝΙΑ !!! Μου έρχεται να πηδήξω από το μπαλκόνι.


Έπεται συνέχεια...

Η ψυχολογία του όχλου

"Πλήρωσα την έκτακτη εισφορά και τελείωσα"
"Τι να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή"
"Δεν βαριέσαι, αφού τρώγαμε με χρυσά κουτάλια, τι περιμέναμε;"
"Εάν το νέο χαράτσι μας έρθει τον επόμενο μήνα, είμαστε εντάξει. Προς το παρόν στέρεψα"
"Για να δούμε τι άλλο μας περιμένει"
"Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Όποιους και να ψηφίσουμε θα μας τα τρώνε"

Αυτές και άλλες πολλές, είναι εκφράσεις τις οποίες ακούμε ή ξεστομίζουμε σε καθημερινές μας συνομιλίες και επαφές με συγγενείς, γείτονες, συναδέλφους, κλπ. Εκφράσεις οι οποίες δηλώνουν οτι όσα δεινά και να μας στείλουν, όσο διατηρούμε ένα επίπεδο επιβίωσης, ακόμη και εάν αυτό έχει μειωθεί κατά 50% από πέρσι, πρόπερσι, κλπ. πάντα θα νοιώθουμε ευχαριστημένοι γιατί ακόμη ζούμε, αναπνέουμε, τρώμε, κυκλοφορούμε, βάζουμε βενζίνη, έχουμε εργασία, έχουμε σπίτι, αυτοκίνητο, ρούχα.

Γιατί, γιατί ξαφνικά σκεφτόμαστε τα παιδάκια στην Ουγκάντα που πεθαίνουν από ασιτία, την πλειοψηφία των ανθρώπων της Νότιας Αμερικής που ζουν σε παραγκουπόλεις, το έλλειμμα της Αμερικής που είναι 850 μυριάκις φανταστικομύρια (όπως θα έλεγε ο Σκρούτζ Μακ Ντακ) και νοιώθουμε "ΟΚ". Νοιώθουμε "Δόξα τον Θεό". Νοιώθουμε οτι "εάν δεν βοηθήσουμε εμείς, τότε ποιός".

Αυτή, αγαπητοί φίλοι, είναι η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ. Μία ψυχολογία που οι "κυβερνώντες" (όποιοι και εάν είναι αυτοί) την ξέρουν καλά και βασίζουν όλα τα σενάρια τους και όλα τα παιχνίδια τους σε αυτή. Μία ψυχολογία που επιτρέπει στους πολιτικούς να μας λένε "γιατί φωνάζετε, όλοι μαζί τα φάγαμε". Επιτρέπει σε επωνύμους να έχουν βίλες δηλωμένες ως "Αναψυκτήρια". Επιτρέπει σε προέδρους Τραπεζών να ανοίγουν 3 υποκαταστήματα στον ίδιο δρόμο, διότι τα ακίνητα ανήκουν σε υμετέρους.

Γιατί να μην τα κάνουν; Βλέπετε κανέναν να αντιδρά; Δεν εννοώ να γράφει άρθρα, όπως εγώ, αλλά να αντιδρά πραγματικά. Βλέπετε κανένα εισαγγελέα να παίρνει πρωτοβουλίες; Βλέπετε κανένα πολιτικό να μπαίνει φυλακή; Βλέπετε κανένα δημοσιογράφο ή αρχισυντάκτη να κυνηγάει την είδηση "ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ":

Η απάντηση είναι ΟΧΙ 

Αυτό που βλέπετε είναι τις ίδιες φάτσες, τις ίδιες οικογένειες, τους ίδιους καρχαρίες, ενίοτε με διαφορετικά επώνυμα, αλλά με την ίδια νοοτροπία, να προσπαθούν να φάνε, να απομυζήσουν την ψωροκώσταινα, να μην αφήσουν τίποτα όρθιο, "μέχρι τελευταίας ρανίδας του αίματός ΜΑΣ" και όχι "ΤΟΥΣ".

Αυτή είναι κατά την ταπεινή μου άποψη η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ.

Σκεφτείτε το καλά, αποφασίστε για το μέλλον σας και κυρίως το μέλλον των παιδιών σας. Μην με ρωτάτε τι μπορούμε να κάνουμε, διότι δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Προσοχή, απάντηση υπάρχει, απλά είναι διαφορετική κατά περίπτωση και απαιτεί αποφασιστικότητα, χρόνο (ίσως και γενεές) και δράση.

Μην απογοητεύεστε από το γεγονός ότι η δική σας, σημερινή πράξη, δεν θα έχει κανένα άμεσα, κανένα ηχηρό αποτέλεσμα αύριο. ΔΡΑΣΤΕ, ΣΗΜΕΡΑ και θυμηθείτε:
- "Φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι".
- Το τσουνάμι δεν δημιουργείται στα πρώτα 100 μέτρα, απαιτεί δεκάδες χιλιόμετρα για να αναπτυχθεί να γιγαντωθεί και να επηρεάσει (δυστυχώς αρνητικά) τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
- 1.000.000 μικρές πράξεις = ... σκεφτείτε την επίπτωση, σκεφτείτε την δύναμη.

"Παραμείνετε στο ακουστικό σας", θα ακολουθήσουν ιδέες τις οποίες θεωρώ εφαρμόσιμες, από κάθε Έλληνα και από κάθε Ελληνική οικογένεια.

Καλή δύναμη !!!

ΤΣΙΓΑΡΟ...Να το κόψω???...Ίσως ΑΥΡΙΟ!!!

Φίλοι μου, γεια σας,

Διαβάζω τις ιστορίες σας και πραγματικά σας ζηλεύω. Οι προσπάθειες σας και τα αποτελέσματά σας, με κάνουν να το σκέφτομαι σοβαρά. Το έχω ξανασκεφτεί και στο παρελθόν, αλλά ποτέ δεν πήρα την μεγάλη απόφαση. Ίσως, με την βοήθειά σας, τα πράγματα να αποδειχθούν πιο εύκολα.

Διαβάζω τις ιστορίες σας και κάνω ένα τσιγάρο. Σκέφτομαι ότι ΑΥΡΙΟ είναι μία καλή μέρα για να αρχίσω την προσπάθειά μου. Το έχω ξανασκεφτεί αρκετές φορές, αυτό το άτιμο το ΑΥΡΙΟ. Αλλά πάντα αργεί να έρθει. Βοηθήστε με, όπως κάνατε και με τόσους άλλους Friends.

Περιμένω τις προτροπές σας, τα καλά σας λόγια, την συμπαράστασή σας, ακόμη και τα "καντήλια" σας. Όλα ευπρόσδεκτα. Βοηθήστε με, ώστε το επόμενο ΑΥΡΙΟ να μην αργήσει πολύ. Προς το παρόν, συνεχίζω να καπνίζω και δεν το κρύβω, ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ, προσμένω αυτό το ΑΥΡΙΟ με λαχτάρα.

Θα συνεχίσω να διαβάζω για να πάρω κουράγιο, να πάρω την μεγάλη απόφαση, να πάρω τα μηνύματά σας. Πιστεύω στην συντροφικότητα και στην δύναμή της. Την συντροφικότητα που προσφέρει το ταίρι σου, ο παιδικός σου φίλος, μία κοινότητα σαν αυτή των Friends. Την χρειάζομαι, για να μου θυμίζει οτι, εκτός από τους δικούς μου ανθρώπους, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι "εκεί έξω", που με σκέφτονται, που ενδιαφέρονται, που δεν πρέπει να τους απογοητεύσω. Αν το έχω αυτό, δεν νομίζω να αποτύχω.

ΑΥΡΙΟ, είμαι σίγουρος, ξημερώνει μία καλύτερη μέρα.

Φιλικά,

Panos (Ideal Hillmaster - Scott Genius MC30)
Πηγή: Cyclist.gr

«Αυτή την μέθοδο ακολούθησα («εκτέθηκα» δημοσίως) όταν αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο προκειμένου να βοηθηθώ σε μία προσπάθεια η οποία τελικά αποδείχθηκε υπέρ του δέοντος εύκολη. Είναι αλήθεια. Όλα βρίσκονται στο μυαλό μας και εάν καταφέρουμε να το χαλιναγωγήσουμε, μπορούμε να πετύχουμε πραγματικά σπουδαία πράγματα.»

Human Resources - The Most Valuable Asset

Is it true? Organizations really care about their human capital? Or this is just another moto?

In my opinion, this should be true. Organizations must realize that human brain and hands, emotions, inspiration, motivation, logic and all other relevant human characteristics are the ones that make things running.

Up until now, no machine can design or start producing by its own, no product can be sold automatically, no good deals can be established without human contact, thinking, negotiations, etc.

So, think well before you act, especially in crisis periods, what is your first priority? Minimize your "Most Valuable Asset" in order to minimize costs or try to exploit this asset with the most effective way? It is understandable that cutting salaries is an action with immediate result. The point is, is this the right way things should be done? Are dismissals cost nothing?

Finally, what is the smarter choice? Minimize payroll cost or maintain human power. I think that loosing your "Most Valuable Asset" is the same as loosing business power.

Think about it?


Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Αντί προλόγου

Υπάρχουν στιγμές που νοιώθω οτι έχω πάρα πολλά να πω, αλλά και στιγμές που θέλω να σωπάσω.

Δημιούργησα αυτό το blog κυρίως για να εξυπηρετήσω την ανάγκη για ελεύθερη έκφραση και ανταλλαγή απόψεων, διαμαρτυρία και πολυφωνία.

Ελπίζω να βρω ένθερμους υποστηρικτές με τους οποίους να βάλουμε άλλο ένα μικρό λιθαράκι προς την ελεύθερη σκέψη και έκφραση, άλλο ένα αγκάθι ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να φιμώσουν τον κόσμο, να αλλοτριώσουν λαούς και να διαστρεβλώσουν συνειδήσεις.

Καλή αρχή λοιπόν.

Επιλογές από το Twitter