Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, επικεφαλής του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος PD:
«Ντρέπομαι για τον τρόπο που συμπεριφέρεται η Ευρώπη στην Ελλάδα. Μπορεί κανείς να επιβάλλει την λιτότητα σε μια χώρα, αλλά δεν μπορείς να την σκοτώσεις και να σφαγιάζεις απλούς ανθρώπους. Δεν μπορούμε να συνδράμουμε σε μια τέτοιου είδους σφαγή».
«Αυτοί που έκαναν κηρύγματα περί ηθικής, κέρδισαν από τα ελαττώματα και έβγαλαν χρήματα από το ελληνικό χρέος. Δεν μπορείς να σφάζεις έτσι απλούς ανθρώπους γιατί οι Έλληνες είναι ευρωπαίοι. Είναι ώρα η Ευρώπη να ξαναβρεί τα χαρακτηριστικά αλληλεγγύης της και από τις προοδευτικές δυνάμεις να υψωθεί μια ισχυρή φωνή».
«Ντρέπομαι» «Σκοτώνεις» «Σφαγιάζεις». Δεν ξέρω εάν ο κ. Μπερσάνι ντρέπεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ή ΠΟΛΙΤΙΚΑ. Άυτό όμως που διερωτώμαι είναι εάν υπάρχει κάποιος δικός μας που να ντρέπεται πραγματικά; Που να έχει μετανιώσει για τις πράξεις του; Που να μάχεται ΜΟΝΟ για το καλό αυτού του τόπου, δηλαδή να μάχεται για το αυτονόητο, δηλαδή γι' αυτό για το οποίο τον εκλέξαμε; Ας βρεθεί έστω και ένας που ειλικρινά θα νοιώθει και θα πράττει προς αυτή την κατεύθυνση, για να αρχίσουμε να νοιώθουμε και εμείς ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Διότι, όσα μύρια και εάν μας δανείσουν ή μας χαρίσουν, τίποτα δεν μας σώζει, εάν εξακολουθήσουν να μας κυβερνούν και να ορίζουν την μοίρα μας οι ίδιοι που χρόνια τώρα λυμαίνονται και κατασπαράζουν αυτόν τον ευλογημένο τόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπευθυνόμενος σε εσάς, τους 300, σας λέω τα εξής:
- Ποτέ δεν είναι αργά για να μετανοήσετε και να σκεφτείτε το σωστό. Το έχουμε ανάγκη.
- Σταματήστε το φαγοπότι, αρκετά, φτάσατε στο κόκαλο. Ακόμη και τα αγρίμια, τα παρατάνε.
- Προσπαθήστε να διασώσετε κάτι από το όνομά σας. Όχι για εσάς, εσάς δεν πρόκειται να σας ξεχάσουμε ποτέ. Κάντε το για τα παιδιά σας (τι λέω τώρα).
- Σταματήστε να μνημονεύετε την ΠΑΤΡΙΔΑ. Κάθε φορά που σας ακούω, με πιάνει αναγούλα.
Υ.Γ. Λυπάμαι που η μπάλα παίρνει και εσάς τους λίγους, τους ελάχιστους άξιους που μπορεί να υπάρχετε (όσο ζω ελπίζω), αλλά δυστυχώς δεν φαίνεστε και δεν ακούγεστε, μέσα σ' αυτή την αγέλη. Δυστυχώς η αγανάκτηση είναι τόσο μεγάλη που δημιουργεί και «παράπλευρα θύματα».