Το ισχύον Εκλογικό Σύστημα

Σύμφωνα με το ισχύον εκλογικό σύστημα, για να εισέλθει ένας συνδυασμός ή ένας μεμονωμένος υποψήφιος στη Βουλή, πρέπει να έχει συγκεντρώσει τουλάχιστον 3% των εγκύρων ψήφων πανελλαδικά. Στα έγκυρα δε συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια. Αν για παράδειγμα δώσουν 8.000.000 πολίτες έγκυρη ψήφο, θα πρέπει το κόμμα ή ο μεμονωμένος υποψήφιος να λάβει τουλάχιστον 240.000 ψήφους, προκειμένου να λάβει μέρος στην κατανομή των εδρών. Η ρύθμιση αυτή έχει σκοπό την αποφυγή του κατακερματισμού των βουλευτικών εδρών σε πολύ μικρά κόμματα και την ενίσχυση των μεγάλων κομμάτων, ώστε να σχηματίζεται ευκολότερα απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή.

Ο νόμος 3231/2004 εισάγει κατά τα λοιπά νέο σύστημα κατανομής των κοινοβουλευτικών εδρών σε όσους ξεπεράσουν αυτό το ποσοστό. Ως έγκυρες ψήφοι λογίζονται αυτές οι οποίες δεν είναι λευκές ή άκυρες (σημαδεμένες, μουντζουρωμένες, φάκελος χωρίς ψηφοδέλτιο, κλπ.). Ο μη συνυπολογισμός των λευκών στις έγκυρες ψήφους έγινε με μεταγενέστερη ερμηνευτική διάταξη, αυτή του άρθρου 1 του νόμου 3434/2006, παρόλο που το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με την υπ' αρ. 12/2005 απόφασή του είχε κρίνει κατά πλειοψηφία (6 προς 5) ότι η αντίστοιχη ρύθμιση του προηγούμενου νόμου ήταν αντισυνταγματική. Το δικαστήριο είχε κρίνει ότι η λευκή ψήφος διακρίνεται από την άκυρη και αποτελεί ενάσκηση του εκλογικού δικαιώματος, γι' αυτό και θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν. Οι διατάξεις που ορίζουν ότι το εκλογικό μέτρο ευρίσκεται χωρίς να συμπεριληφθούν οι λευκές ψήφοι «θίγουν τον πυρήνα της λαϊκής κυριαρχίας και την ισότητα της ψήφου και είναι αντίθετες προς τις συνταγματικές διατάξεις».

Πιο συγκεκριμένα ο ισχύων εκλογικός νόμος προβλέπει τα εξής:

• Για να εισέλθει ένας συνδυασμός (κόμμα, συνασπισμός κομμάτων ή μεμονωμένος υποψήφιος) στο Κοινοβούλιο, πρέπει να λάβει ποσοστό τουλάχιστον 3% επί των εγκύρων ψηφοδελτίων της επικράτειας (άρθρο 5). Στα έγκυρα δε συμπεριλαμβάνονται τα λευκά ψηφοδέλτια. 

• Οι 250 από τις 300 έδρες διανέμονται βάσει απλής αναλογικής, με εκλογικό μέτρο το κλάσμα {άθροισμα ψήφων όσων ξεπέρασαν το 3%} / 250. Για να καθορισθεί ο αριθμός των εδρών που λαμβάνει κάθε συνδυασμός, γίνεται η διαίρεση {ψήφοι συνδυασμού} / {εκλογικό μέτρο}, με το πηλίκο στρογγυλοποιημένο στον προηγούμενο ακέραιο (πχ, εάν προκύπτει 95,9 ο συνδυασμός κερδίζει 95 έδρες). Εάν στο τέλος της διανομής μένουν αδιάθετες έδρες λόγω των στρογγυλοποιήσεων, αυτές παραχωρούνται στους συνδυασμούς με τα μεγαλύτερα υπόλοιπα από την παραπάνω διαίρεση. Με βάση αυτόν τον υπολογισμό κατανέμονται και οι έδρες των βουλευτών Επικρατείας. 

• Οι υπόλοιπες 50 έδρες παραχωρούνται στον πρώτο συνδυασμό, ανεξάρτητα από το ποσοστό του ή τη διαφορά του από το δεύτερο. Η διάταξη αυτή, η οποία είναι στοιχείο πλειοψηφικού συστήματος, βασίζεται στη σκέψη ότι επιτρέπει τη δημιουργία σταθερής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Έτσι, για να αποκτήσει ένα κόμμα την απόλυτη πλειοψηφία των 151 εδρών στο Κοινοβούλιο, δεδομένου ότι είναι πρώτο σε ψήφους και θα λάβει τις 50 έδρες, πρέπει να πάρει τουλάχιστον άλλες 101 από τις 250 έδρες που κατανέμονται με την απλή αναλογική. Άρα χρειάζεται ένα ποσοστό 40.5% (101 / 250) επί του συνόλου των εγκύρων ψηφοδελτίων των κομμάτων που δικαιούνται έδρες, δηλαδή των κομμάτων που έχουν ποσοστό μεγαλύτερο από το όριο του 3%. Έτσι, όσο το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων που βρίσκονται κάτω από το 3% αυξάνεται, τόσο μειώνεται το ποσοστό που απαιτείται να λάβει το πρώτο κόμμα, ώστε να αποκτήσει αυτοδυναμία. Στις εθνικές εκλογές του 2007 το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων κάτω από 3% ήτανε 3.08%. Έτσι το ποσοστό που απαιτούνταν για να λάβει το πρώτο κόμμα οπωσδήποτε (δηλαδή χωρίς τη χρήση υπολοίπου) 111 + 40 = 151 έδρες ήτανε 41.37%. Το πρώτο κόμμα σε εκείνες τις εκλογές έλαβε 41.83% και 112 + 40 = 152 έδρες. Με βάση αυτόν τον υπολογισμό βρίσκεται το πόσες έδρες δικαιούται ένας συνδυασμός σε όλη την επικράτεια, όχι όμως και ποιές. 

•  Η κατανομή των συγκεκριμένων εδρών σε κάθε εκλογική περιφέρεια είναι πιο περίπλοκη διαδικασία. Για τον καθορισμό του εκλογικού μέτρου (του αριθμού ψήφων που αντιστοιχούν σε μια έδρα), λαμβάνεται ως βάση, σε αντίθεση με την προηγούμενη διαδικασία, το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβαν όλοι ανεξαιρέτως οι συνδυασμοί στην οικεία εκλογική περιφέρεια, ανεξάρτητα από το αν ξεπέρασαν το όριο του 3%. Το σύνολο των ψήφων αυτών (χωρίς τα λευκά και τα άκυρα) διαιρούμενο με τον αριθμό των εδρών που αναλογούν στην περιφέρεια αυτήν δίνει το εκλογικό μέτρο της συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας. Έτσι κάθε περιφέρεια έχει το δικό της εκλογικό μέτρο. Το σύνολο των εγκύρων ψηφοδελτίων που έλαβε ένας συνδυασμός σε μια εκλογική περιφέρεια διαιρούμενο με το εκλογικό μέτρο δίνει τον αριθμό των εδρών που λαμβάνει ο συνδυασμός στην εκλογική περιφέρεια αυτήν. Όπως και στη διαδικασία για όλη την επικράτεια, κατά την πρώτη κατανομή λαμβάνεται υπ’ όψιν μόνο το ακέραιο μέρος του πηλίκου (3,98 = 3 έδρες). Το υπόλοιπο όμως, σε αντίθεση με τη διαδικασία για όλη την επικράτεια, δεν κατανέμεται αμέσως με βάση το δεκαδικό μέρος, αλλά οι έδρες που απομένουν λογίζονται ως αδιάθετες και ακολουθείται άλλη διαδικασία. Για τη διάθεση των αδιάθετων εδρών λαμβάνεται υπόψιν πλέον ο αριθμός των εδρών που δικαιούται ο κάθε συνδυασμός σε όλη την επικράτεια με βάση την πρώτη διαδικασία. Σε αυτό το στάδιο λαμβάνει και το πρώτο κόμμα τις 50 επιπλέον έδρες που του αναλογούν. Οι υπολειπόμενες αυτές έδρες, ώσπου να συμπληρωθεί ο αριθμός των εδρών που δικαιούται να λάβει το κόμμα σε όλη την επικράτεια, του δίνονται στις περιφέρειες όπου έχει μεγαλύτερο υπόλοιπο ψήφων (μεγαλύτερο δεκαδικό μέρος στο πηλίκο της διαίρεσης σε κάθε εκλογική περιφέρεια).

Ο νόμος περιλαμβάνει επίσης διατάξεις σχετικά με το τυπικό της διαδικασίας, τον αριθμό σταυρών προτίμησης, καθώς και τον τρόπο επανόδου στην υπηρεσία όσων δημοσίων υπαλλήλων παραιτούνται για να θέσουν υποψηφιότητα. Ορίζει ακόμα ότι σε περίπτωση διαδοχικών εκλογών, οι οποίες γίνονται πριν περάσουν 18 μήνες από τις προηγούμενες, αυτές δε θα γίνουν με σταυρό προτίμησης, αλλά με δεσμευμένους συνδυασμούς (λίστες), όπως στις εκλογές του 1985.

Παράδειγμα εφαρμογής

Στη συνέχεια παρατίθεται το πώς εφαρμόσθηκε ο Ν. 3231 στις εθνικές εκλογές του 2007.

• Βουλευτές εξέλεξαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑΟΣ. Οι υπόλοιποι συνδυασμοί έμειναν εκτός Βουλής, αφού κανείς τους δεν ξεπέρασε το 3%. 

• Η ΝΔ έλαβε την πριμοδότηση των 40 εδρών ως πρώτο κόμμα.

• Οι υπόλοιπες 260 έδρες διανεμήθηκαν με μέτρο 26.693 (δηλ. το άθροισμα των ψήφων που έλαβαν οι πέντε παραπάνω συνδυασμοί διά το 260), ως εξής:

Συνδυασμός	Ποσοστό	Ψήφοι	Α' διανομή	Υπόλοιπο	Β' διανομή	Πριμοδότηση	Σύνολο
Νέα Δημοκρατία	41,83	2.995.479	112	5.863	0	40	152
ΠΑΣΟΚ	38,10	2.727.853	102	5.167	0		102
ΚΚΕ	8,15	583.815	21	23.262	1		22
ΣΥΡΙΖΑ	5,04	361.211	13	14.202	1		14
ΛΑΟΣ	3,80	271.764	10	4.834	0		10
Σύνολα		6.940.122	258		2	40	300

Πηγή: el.wikipedia.org

Συμπέρασμα και ηθικό δίδαγμα:

Η χρήση της λευκής ψήφου η οποία κάποτε χρησιμοποιήθηκε ως μία επιπλέον επιλογή η οποία θα μπορούσε να επηρρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα, τώρα πλέον χρησιμεύει μόνο ως στατιστικό στοιχείο και μόνο ως τέτοιο προσμετράται.

Κάποιοι θα σκεφτούν οτι μπορεί να στείλει ένα ισχυρό μήνυμα, αυτό της οργής και της αγανάκτησης του εκλογικού σώματος, προκειμένου να θορυβηθούν τα πολιτικά κόμματα και να αλλάξουν τρόπο σκέψης και δράσης.

Κατά την άποψή μου, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Μία τέτοια κατάσταση θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει σκεπτόμενους και αυτόβουλους ανθρώπους, μιάς άλλης εποχής και όχι τα σημερινά υποκινούμενα πιόνια. Δεν νομίζω οτι οι σημερινοί πολιτικοί και τα κόμματα διακατέχονται από τέτοιες ευαισθησίες ή οτι μπορούν να τους αγγίξουν παρόμοια μηνύματα.

Φυσικά, στα πλαίσια της δήθεν μεταμέλειας, του απολογισμού και των κροκοδείλιων δακρύων που θα ρίξουν το βράδυ των εκλογών, θα γίνει η σχετική αναφορά στο ανάλογο ποσοστό και στην ανάγκη να εισακουστεί το αίσθημα αγανάκτησης του λαού (αρχίζω να γίνομαι πολύ καλός δημαγωγός), αλλά μέχρις εκεί. Μόλις «πέσει η αυλαία» και «κλείσουν τα φώτα», όλα θα επανέλθουν στην πρώτερη «τάξη», όπου οι πλούσιοι θα εξακολουθήσουν να πλουτίζουν περισσότερο και οι φτωχοί να πτωχεύουν ακόμη πιο πολύ.