Δεν τρώγονται

Σία Κοσιώνη

Δυστυχώς διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού κόσμου επιμένει να πολιτεύεται με όρους του παρελθόντος.

Υπήρξαν στιγμές τα τελευταία δυόμισι χρόνια που πίστεψα ότι η πρωτοφανής κρίση που ενέσκηψε στη χώρα μας θα άλλαζε τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Πίστεψα, ότι - αν μη τι άλλο - θα προσέθετε μεγαλύτερες δόσεις ειλικρίνειας στον πολιτικό λόγο και θα έσπαγε τη μονότονη, ανέξοδη ξύλινη γλώσσα την οποία έχουν μάθει να μιλούν όλα αυτά τα χρόνια.

Όμως, η μεγάλη πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου με διαψεύδει πανηγυρικά.

Ίσως με παρέσυρε αυτό που ήθελα να συμβεί. Αυτό που ήλπιζα. Και όχι τόσο ενδείξεις που διέκρινα.

Παρακολουθώ, λοιπόν, με απορία, αλλά και οργή, δηλώσεις, ομιλίες, συνεντεύξεις αρχηγών, υπουργών και βουλευτών να μιλούν για το χθες, για το αύριο, να αντιπαρατίθενται, να διαφωνούν, να καταγγέλλουν και να αλληλοκαταγγέλλονται χωρίς να λένε απολύτως τίποτα.

Tους παρακολουθώ να αρθρώνουν περίτεχνα λεκτικά σχήματα και να περιγράφουν πολιτικά οράματα, λες και ο τυφώνας της κρίσης δεν πέρασε ποτέ πάνω από αυτή τη χώρα.

Και παρατηρώ, προς μεγάλη μου έκπληξη, τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να προσπαθούν να επιβληθούν των αντιμνημονιακών δυνάμεων του πολιτικού φάσματος, επιδιδόμενα σε μία στείρα και συχνά μικρόψυχη μεταξύ τους σύγκρουση ή μέσα από επιτηδευμένα αόριστες προεκλογικές ρητορείες και αφοπλιστικά επιδερμικές προσεγγίσεις των καιρών που πέρασαν και αυτών που έρχονται.

Ποιος, αλήθεια, πιστεύουν ότι τους ακούει; Ποιος, αλήθεια, θεωρούν ότι μπορεί να τους παρακολουθήσει;

Δεν περιμένω, όχι τουλάχιστον από όλους, να έχουν μία από πρώτο χέρι αντίληψη του κλίματος που επικρατεί στην κοινωνία. Αρκεί, όμως, μία απλή παρατήρηση των στατιστικών στοιχείων που αποτυπώνουν τους δείκτες της κρίσης, μία μόνη ματιά στις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης, ή -ακόμη πιο απλά- το ξεφύλλισμα μιας εφημερίδας ή τα ρεπορτάζ ενός δελτίου ειδήσεων για να διαπιστώσουν δύο απλά πράγματα:

Πρώτον, ότι μεγάλο μέρος των πολιτών έχει πάψει να τους ακούει. Ό,τι και αν πουν και ό,τι και αν κάνουν, η μερίδα αυτή των Ελλήνων θα ψηφίσει σε αυτές τις εκλογές με μοναδικό κριτήριο την τιμωρία.

Και δεύτερον, ότι όσοι έχουν ακόμη το κουράγιο να τους ακούνε, σίγουρα δεν περιμένουν να ακούσουν αυτά που μέχρι στιγμής τους λένε. Αντίθετα, έστω και με περισσή δυσπιστία, περιμένουν να ακούσουν αλήθειες, ειλικρινή αυτοκριτική και συγκροτημένες προτάσεις για την επόμενη μέρα. Σε διαφορετική περίπτωση, και αυτοί θα ακολουθήσουν το δρόμο των πρώτων.

«Καλή» η κινδυνολογία, «καλή» και η πόλωση, ως δοκιμασμένες συνταγές συσπείρωσης των ψηφοφόρων. Τους λείπει, όμως, ολίγον από την πικρή γεύση της εποχής. Αν δεν αντιληφθούν ότι το εκλογικό σώμα άλλαξε γούστα, την 6^η Μαίου το φαγητό αυτό δε θα τρώγεται.

Πηγή: skai.gr - Σία Κοσιώνη (11 Απριλίου 2012)