Όλοι οι παραγωγικοί κλάδοι της χώρας, ο ένας μετά τον άλλο, έχουν αρχίσει εδώ και καιρό να εκπέμπουν σήματα πρωτοφανούς ύφεσης, καταστροφής, βύθισης. Και μαζί με αυτούς, επηρεάζονται και πληθώρα άλλων κλάδων και κυρίως ελεύθερων επαγγελμάτων τα οποία συμπαρασύρονται προς τον βούρκο.
Όλοι πλέον οι κλάδοι εκπέμπουν σήματα κινδύνου: τα Αυτοκίνητα, ο Τουρισμός, η Κλωστοϋφαντουργία, το Λιανεμπόριο, η Πληροφορική, η Εστίαση, οι Κατασκευές, τα Χρηματοοικονομικά, η Ακτοπλοΐα, η Γεωργική Παραγωγή...και όχι μόνο.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου και μοιάζει με καρότσι που κυλάει ανεξέλεγκτο στην κατηφόρα. Ο μόνος τρόπος να σταματήσει αυτή η κατρακύλα, είναι να πέσει επάνω σε κάποιο τοίχο. Το αποτέλεσμα βέβαια είναι ένα και μοναδικό, Καταστροφή, Διάλυση.
Οι περισσότερες επιχειρήσεις - κυρίως οι μικρομεσαίες - προϋπολογίζουν πλέον μόνο τον τρέχοντα μήνα, άντε και τον επόμενο, σε μία προσπάθεια προγραμματισμού επιβίωσης και όχι ανάπτυξης. Οι έννοιες του έτους ή της 3ετίας φαντάζουν πολύ μακρυνές και είναι εκτός πλάνων.
Για τον εργαζόμενο, «σπουδαίο γεγονός» αποτελεί πλέον η καταβολή του τρέχοντος μισθού, όπου ακόμη καταβάλλεται κανονικά. Οι κουβέντες περί «προοπτικών ανάπτυξης», «αλλαγή εργασίας για κάτι καλύτερο», «αύξηση μισθού» ή «σύνταξη» έχουν πάψει να μετέχουν στις σοβαρές κουβέντες και μόνο με την μορφή αστείου χρησιμοποιούνται πλέον.
Δεν ξέρω τι άλλο μένει να δούμε. Εξακολουθώ να συναντώ απόψεις του είδους «ακόμη δεν είδαμε τίποτα». Δεν θέλω να τις πιστέψω, αλλά ούτε και να τις αγνοήσω κλείνοντας απλά τα αυτιά μου. Υπάρχουν βέβαια και οι αισιόδοξοι, αυτοί που λένε οτι «δεν μπορεί να πάει χειρότερα», «σύντομα πρέπει να αρχίσει να φαίνεται φως».
Όλα τα σενάρια είναι πιθανά και για όλα τα «κακώς κείμενα», εφόσον μπορούν να προσδιοριστούν και να αναλυθούν, σίγουρα μπορούν και να επιλυθούν. Στην σημερινή κατάσταση όμως, υπάρχουν μερικοί κρίσιμοι παράγοντες, οι οποίοι προς το παρόν είναι δεδομένοι και είναι αυτοί οι οποίοι δημιουργούν την μεγαλύτερη αβεβαιότητα για το μέλλον. Οι παράγοντες αυτοί είναι:
- Η αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος. Ποντάρετε όπου θέλετε, «άσπρο» ή «μαύρο». Κανένας δεν μπορεί να σας πει με σιγουριά οτι κάνετε το σωστό ή το λάθος.
- Η ανυπαρξία βούλησης, η απραξία, η «πείτε το όπως θέλετε». Δεν έχει σημασία ο προσδιορισμός, σημασία έχει το αποτέλεσμα.
Σταθμίζοντας όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα τα οποία συμβαίνουν γύρω μας, κυρίως στον τομέα της πολιτικής και του δημοσίου (αναφέρομαι στην ακυβερνησία, στην κοροϊδία και στην λαμογιά) το συμπέρασμα που βγάζω είναι οτι, πρέπει να πάρουμε μέρος της κατάσταση στα χέρια μας. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε εξεγέρσεις, πολυτεχνεία, άρματα και δικτατορίες. Αναφέρομαι σε καθημερινές δράσεις και πρωτοβουλίες, τις οποίες μπορεί να εκτελέσει ο καθένας μας, άλλες μικρές και άλλες μεγάλες, ανάλογα το μέγεθος, το πόστο, την δύναμη και την επιρροή που διαθέτουμε και οι οποίες σκοπό θα έχουν την αλληλοστήριξη.
Σίγουρα δεν θα λύσουμε το πρόβλημα στο σύνολό του, αλλά πιστεύω ακράδαντα και το έχω ξαναπεί, ότι πολλές μικρές πράξεις μπορούν να δημιουργήσουν ένα μεγάλο αποτέλεσμα. Σταματήστε να αξιολογείτε την κάθε μίκρη, καθημερινή σας κίνηση, ως «μηδαμινή», ως «σταγόνα στον ωκεανό» και σκεφτείτε το αποτέλεσμα από δεκάδες χιλιάδες ή εκατομμύρια παρόμοιες «μικρές κινήσεις».
Στηρίξτε την γειτονιά...πιο πολύ απ' ότι μέχρι σήμερα. Προσπαθήστε να αποβάλετε το μικρόβιο του «εισαγόμενου» (οι παλαιότεροι, θυμηθείτε τον «Λάκη τον εισαγόμενο») και στηρίξτε την εγχώρια επιχείρηση. Στηρίξτε τον τοπικό παραγωγό και τον ελεύθερο επαγγελματία. Δώστε μία ευκαιρία στον νέο που μόλις ξεκινά τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Αποβάλλετε την άποψη του «απόλυτα φτηνού» και του «Αλβανού εργάτη» και σταθμίστε σωστά τις επιλογές σας (κόστος έναντι «κέρδους»). Παράλληλα, πιέστε για καλύτερες τιμές και καλύτερες υπηρεσίες. Έχετε κάθε δικαίωμα.
Πρέπει βέβαια και η «απέναντι πλευρά» να κάνει τις δικές της «μικρές κινήσεις», όχι μόνο λόγω ανάγκης, αλλά χρησιμοποιώντας έξυπνα το μυαλό της και στοχεύοντας σε ένα πιο σταθερό και σίγουρο μέλλον. Η εποχή της αρπαχτής και του εύκολου και γρήγορου χρήματος, έχει πλέον τελειώσει.
Το μόνο που μπορεί πλέον να μας βοηθήσει είναι να αρχίσουμε να σκεπτόμαστε συλλογικά και όχι ατομικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου